Όταν η χαρά γίνεται «κόπος», η ψυχή σου ζητά μια ανάσα. Και εκεί σφίγγει το σαγόνι, σηκώνει τους ώμους, κουνάει τα πόδια νευρικά.. Μα το σώμα κουβαλάει τα άγχη που δεν αναγνωρίζεις ή δεν θέλεις να δεις, έτσι δεν είναι;